شیبة بن ربیعه

---

شیبة بن ربیعة، از از بزرگان قریش در دوره جاهلیت و یکی از مقتسمین بوده که در نبرد بدر کشته شد.

۱ - معرفی اجمالی

---

شیبة بن ربیعة بن عبد شمس بن عبد مناف از بزرگان و اشراف قریش در دوره جاهلیت و یکی از کسانی بود که آیه «کما انزلنا علی المقتسمین» درباره آنان نازل شد.

۲ - مقتسمین

---

مقتسمین هفده تن از مردان قریش بودند که در آغاز ظهور اسلام کنترل گذرگاه‌های کوهستانی منتهی به مکه را میان خود تقسیم کردند و کار آنان در مراسم حج، بازداشتن مردم از تماس با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود.
شیبة و جمعی از سران مشرکان در ایام حج بر سر جاده‌های مکّه می‌ایستادند و هر کدام از آنها به واردین سخنی درباره پیامبر و قرآن می‌گفتند که آنها را بدبین سازند. بعضی می‌گفتند: او مجنون است و آنچه می‌گوید ناموزون. بعضی می‌گفتند: او ساحر است و قرآنش نیز بخشی از سحر او است. بعضی او را شاعر می‌خواندند و آهنگ روح بخش این آیات آسمانی را به دروغ، شعر می‌شمردند. بعضی پیامبر را کاهن معرفی می‌کردند، و اخبار غیبی قرآن را، یک نوع کهانت. از این رو آنها را «مقتسمین» نامیدند چرا که جاده و گذرگاه‌های «مکّه» را میان خود با برنامه حساب شده‌ای تقسیم کرده بودند.

۳ - جنگ بدر و اصحاب قلیب

---

شیبه در جنگ بدر حضور یافت و در همان جنگ کشته شد.
منابع تاریخی و روایی او را یکی از اصحاب قلیب دانسته‌اند. اصحاب قلیب به آن دسته از سران قریش گفته می‌شود که در جنگ بدر به‌دست مسلمانان کشته شده و در چاه بدر مدفون‌ شدند. در جنگ بدر چون شمار کشتگان دشمن فراوان و دفن یکایک آنان برای مسلمانان دشوار بود، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود تا جنازه همه سران شرک را در چاهی کثیف و بدبو افکنند.

۴ - پانویس

---